میخواهم از خدا بنویسم

 میخواهم از خدا بنویسم                                                              

تنها صدا صداست که باقی ست بگذار از صدا بنویسم

           دلبستگی به خلق ندارم میخواهم از خدا بنویسم

میخواهم این دو روزه باقی گوشه نشین زلف تو باشم

                    بر  صفه  صفا   بنشینم  از   بقعه  بقا  بنویسم

ازاد از خواص و عوامی از خود رها شوم به تمامی

                  تا  چند  با  فریب  نشینم  تا  چند از ریا بنویسم

من کیستم که دل به تو بندم بادا به سوی دوست برندم

                 تو کیستی که از تو بگویم اخر چرا تو را بنویسم

از بینشان این همه ماتم میمانم از چه چیز بگویم

               از بی کجای این همه اندوه می مانم از کجا بنویسم

حالم خوش است و دوست ندارم دستی بروی دست گذارم

              تنها همین به چله نشینم تنها همین  به دعا بنویسم

از مهر و قهر او نبریدم میخواهم انچنان که شنیدم

              از بیم  و امید  بگویم از خوف  و از رجا بنویسم

میخواهم از همیشه رساتر از چند و چون راه بپرسم

   میخواهم از چگونه بگویم میخواهم از چرا بنویسم

از شهر دود و شهوت و اهن رفتم به عصر اتش و شیون

               فرصت نبود تا که بگویم فرصت نبود تا بنویسم

حالی بر ام سرم که از این پس سر از درون چاه بر ارم

               هر شام از مدینه بگویم از ظهر کربلا بنویسم 

من از بنده علی و رضایم بگذار تا به خویش بیایم

از حضرت علی(ع) بسرایم و از حضرت رضا(ع) بنویسم