هرگز عاشق نشو

میخوام همیشه کنارم باشی اما...

هرگز عاشق نشو

میخوام همیشه کنارم باشی اما...

سقوط

اون دور دورا

گناهم

گناه نکردن بود

و اینه ها

صاف بودن و شفاف

الانا

روبروی هر اینه که وامیستم

می بینم

ترک خوردم

یه ترک عمیق

تمام رخنه های وجودمم

داد میزنند

سقوط کردی سحر

سقوط

...

..

.

یه چیز دیگه

من نمیدونستم ستاره ها هم میمیرن . اره همشون میمیرن. دلم واسشون سوخت بعدشم برا خودم اخه اگه اونام بمیرن

اون شبا که تا صبح بیدارم 

....

 

ابی

تمام نقطه های سیاه خالکوبی سرنوشتم

آبی شدن

من یادم نیست آبی رنگ چی بود

آواز قناری همسایه؟ماهی درون حوض؟

شاید آبی، رنگ کودکیم بود کنار بازی ها

خنده های معصومانه

که هرگز تکرار نشدن

شاید هم برق نازک حلقه تقدیر بود گرد انگشتم

هرچی که بود

سالها اونقــــــــــــدر گذشت

که لابلای زخمام فراموش کنم

سیاه، همون آبی بود

یا  آبی، آبیِ  آبی؟

 

جسر

جسر

جسر

نفرین

کاش از اول می دونستم

واسه من موندنی نیستی
یادته موقع رفتن

از ته دل می گریستی
یادت تو پر از فریبه

واست از جونم گذشتم
حرمت و شکستی رفتی

هنوزم غریبه نیستی
کاش از اول می دونستم

که تو هم تنهام میذاری
تو بودی بود و نبودم

اما نه دوسم نداری
الهی که یه آب خوش

از تو گلوت پایین نره
الهی توی زندگیت

بیفته صد هزار گله
الهی چشمای سیات

وفا از هیچکس نبینه
نفرین و لعنتت کنن

لیاقت تو همینه
چشمای خیس و به راهت

بگو دوختم یا ندوختم
عمری تو زخم زبون هات

بگو سوختم یا نسوختم
دلتو پر از فریبه

واست از جونم گذشتم
الهی که یه آب خوش

از تو گلوت پایین نره
الهی توی زندگیت

بیفته صد هزار گله
الهی چشمای سیات

وفا از هیچکس نبینه
نفرین و لعنتت کنن

لیاقت تو همینه
الهی تنهات بذارن

الهی در به در بشی
الهی آتیش بگیری

بسوزی خاکستر بشی
می دونی فرقی نداره

واسم بودو نبود تو

پاییز

رفتی حالا به کی بگم

میخوام به بار ببینمت

سر بذارم رو شونه هات

دوست داشتم با گلای سرخ

می اومدم به دیدنت

نه اینکه با رخت سیاه

چشمای سرخ ببنمت

گل و پر پر میکنم سر مزارت

تا ابد بارونی چشمای یارت

رفتی افسوس گل من تو در دل خاک

از تو یادگاریه چشمای نمناک
پاییز غریب و بی رحم

اون همه برگ مگه کم بود

گل منو چرا چیدی

گل من دنیای من بود

گلم و ازم گرفتی

تک و تنها زیر بارون

حالا که نیستی کنارم

میذارم سر به بیابون

هنوزم بارون میباره

تو میای انگار کنارم

خودتم بهتر میدونی
پاییز غریب و بی رحم

اون همه برگ مگه کم بود

گل منو چرا چیدی

گل من دنیای من بود