گذشته ۲

شب حدودا ساعت 20بود که از مدرسه حرکت کردیم و ساعت 10:30 هم قطار  

حرکت کرد ما یک واگن بودیم و واگن کناری هم پسرهای دبیرستانی خب واسه  

منکه اصلا مهم نبودن اصولا من به پسرای اطرافم هیچوقت اهمیت نمیدم خیلی  

خوش گذشت تو قطار کلی خندیدیم کلی همگی گریه کردیم یادم رفت اسم  

دوستامو بگم(سارا-رویا-بهناز-ستاره-مژده).شب 3 ساعت به بعد همه خوابیدن  

جز من دلم گرفته بود اون موقع هنوز اهنگ های مجید خراطها نبود من هم یه  

کاست از امید زده بودم و تا ساعت 6 گریه کردم تا کم کم خوابم برد که 8بیدار  

شدیم وای چه جایی بود همه جا پر برف خیلی خوشگل بود زمینا برق میزد  

ساعت11صبح رسیدیم و با اتوبوس به سمت هتل اپارتمانی که جا گرفته بودن  

حرکت کردیم و ما که 6نفر بودیم یک سوئیت کامل رو گرفتیم وسایل هارو جابجا  

کردیم و رفتیم سمت حرم مطهر امام رضا(ع) از وقتی پا به حیاط گذاشتیم  

اشکم سرازیر شد و تا خود شب تمامی نداشت همه مونده بودن که چرا گریه  

میکنم حتی خودم دلیلشو نمیدونستم بعد از نماز و دعا رفتیم ناهار خوردیم.اما  

من از امام رضا چی خواستم؟تا جایی که یادم میاد برای خودم چیزی نخواستم  

اما میدونم که توی دلم بود که کسی هم پیدا بشه و منو واقعا دوست داشته  

باشه منو فقط فقط واسه خودم بخواد اما اینو به زبان نیاورم اخه اعتقاد دارم ادم  

اگه واسه بقیه دعا کنه دعاهای خودشم مستجاب میشه بدون اینکه به زبون  

بیاره روزها میگذشت و اشک منهم خشک شد یکم خرید کردم البته حدود 60000 

تومان که بازهم واسه خودم چیزی نخریدم.من اونجا به امام رضا قول دادم نماز رو  

ترک نمیکنم تا منو به خواسته قلبیم برسونه.بعد از 5وز برگشتیم 7صبح بود که  

رسیدیم تهران هوا گرفته بود مثل دل من برف شروع به باریدن کرد با اینکه دلم  

گرفته بود اما هوا خیلی دل انگیز بود مامان اومد دنبالم اون موقع سمند داشتیم  

وضع زندگیمون روبراه بود از 8 صبح خوابیدم تا 8 شب اخه شب اصلا تو قطار  

 نخوابیدم خیلی گرم بود تو کوپه شب هم خونه دختر عمه ام (مژگان)مهمان  

بودیم و...