پاییز

رفتی حالا به کی بگم

میخوام به بار ببینمت

سر بذارم رو شونه هات

دوست داشتم با گلای سرخ

می اومدم به دیدنت

نه اینکه با رخت سیاه

چشمای سرخ ببنمت

گل و پر پر میکنم سر مزارت

تا ابد بارونی چشمای یارت

رفتی افسوس گل من تو در دل خاک

از تو یادگاریه چشمای نمناک
پاییز غریب و بی رحم

اون همه برگ مگه کم بود

گل منو چرا چیدی

گل من دنیای من بود

گلم و ازم گرفتی

تک و تنها زیر بارون

حالا که نیستی کنارم

میذارم سر به بیابون

هنوزم بارون میباره

تو میای انگار کنارم

خودتم بهتر میدونی
پاییز غریب و بی رحم

اون همه برگ مگه کم بود

گل منو چرا چیدی

گل من دنیای من بود